Μίνως Ε. Τυλλιανάκης MD, PhD

Είναι νόσος αγνώστου αιτιολογίας. Στις γυναίκες είναι σπάνια. Στους διαβητικούς και σε εκείνους που κάνουν υπερβολική χρήση αλκοόλ είναι συχνότερη από ό,τι στον λοιπό πληθυσμό. Μπορεί να εντοπιστεί και στα πέλματα ή στο πέος.

Χαρακτηρίζεται από την προοδευτική ρίκνωση (μάζεμα) ενός ή περισσοτέρων δακτύλων, που οφείλεται, όπως γίνεται κατανοητό και από την ονομασία, σε ρίκνωση της πελματιαίας απονεύρωσης, μιας λεπτής μεμβράνης, που βρίσκεται κάτω από το δέρμα της παλάμης. Η αρχική παραμόρφωση μπορεί να παραμένει έτσι για χρόνια και να επαναδραστηριοποιείται αργότερα ή μπορεί να εξελίσσεται συνεχώς μετά την εμφάνισή της. Η εικόνα των δακτύλων μπορεί να γίνει ιδιαίτερα ενοχλητική και συνδυάζεται με δυσχρησία του χεριού.

Η νόσος δεν μπορεί να προληφθεί ούτε να θεραπευτεί φαρμακευτικά. Η αντιμετώπισή της είναι χειρουργική (αφαίρεση του ρικνωθέντος τμήματος της παλαμιαίας απονεύρωσης). Η χειρουργική επέμβαση είναι απαιτητική και χρειάζεται ειδικός εξοπλισμός (μεγεθυντικά χειρουργικά γυαλιά), επειδή όχι σπάνια η ρικνωθείσα απονεύρωση περιελίσσεται γύρω από τα αγγεία και τα νεύρα του/των δακτύλων και πρέπει με προσοχή να διαχωριστεί από αυτά.

Η επέμβαση γίνεται με ελαφρά γενική αναισθησία, με στελεχιαία αναισθησία (βραχιόνιο block με ένεση στη μασχάλη) ή με περιοχική ενδοφλέβια αναισθησία (με περίδεση με tourniquet). Ο ασθενής εξέρχεται αυθημερόν και τα ράμματα αφαιρούνται συνήθως μετα από 2 εβδομάδες. Η υποτροπή δεν είναι συχνή αλλά παραμόρφωση μπορεί να εμφανιστεί αργότερα και σε άλλα δάκτυλα.

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί ένα σκεύασμα το οποίο, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χορηγηθεί με ένεση στον ασθενή στο σημείο της παραμόρφωσης και η ρίκνωση να λυθεί. Επι του παρόντος όμως αυτό δεν είναι διαθέσιμο στην ελληνική αγορά.